Asturianu
L'únicu nome tradicional usáu polos falantes n'Asturies pa referise a la llingua asturiana ye asturianu. En xeneral, esti ye'l nome que se prefier aguaño a tolos otros por delles razones más
- Asturies ye'l llugar del dominiu llingüísticu onde meyor se caltíen la llingua, tanto nel nivel de conocencia como de conciendia.
- Ye n'Asturies onde se da una tradición escrita contibnuada dende'l sieglu XVII.
- Y por último foi n'Asturies onde s'orixinó la llingua que dempués foi esaprdía hacia'l sur cola espansión del reinu asturianu primero y llionés llueu.
Mirandés
En Miranda por razones hestoriques (la pertencia a otru Estáu, la evolución al marxe del restu del dominiu,...) la llingua conozse dende cuantayá como mirándés.
Bable
Ye'l nome popularizáu por Xovellanos nel sieglu XVIII, tomáu de González Posada. Nun ye popular ni se conoz el so orixe, pero algamó ciertu estilu n'ambientes eruditos y güei utilízase munches veces como sinónimu d'Asturianu. Tamién ye'l nome qu'usó'l movimientu de vindicación llingüística nos años 70 y el nome qu'apaez nes referencies a la llingua que se faen nel Estatutu d'Autonomía.
Llionés o astur-llionés
Ye'l nome usáu por Menéndez Pidal y otros llingüistes pa referise al conxuntu del dominiu llingüísiticu. Xustifícase porque l'asturianu ye la llingua de tol antiguu reinu de Llión. Nun ye un términu popular y namás ye usáu por dellos filólogos.
Sicasí, el términu llionés ta siendo suáu no últimos años pol moviminetu de vindicación llingüística en Llión como mou d'algamar el preste de los llioneses pa cola so llingua hestóirica.
